ครืด ๑ หมายถึง [คฺรืด] ว. ดาษไป, เกลื่อนไป, เช่น คนมากันครืด สีแดงครืด, ครึ่ด ก็ว่า.
[คฺรืด] ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงลากสิ่งของครูดไป หรือเสียงกรน.
ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหายใจไม่สะดวก.
ดู ข้างลาย.
[คฺรืน] ดู ครึน.
[คฺรืน] ว. เสียงดังลั่นเช่นฟ้าร้อง.
[คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น] ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.
[คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น] ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.